Zawód psychoterapeuty/psychoterapeutki jest związany z koniecznością stałego rozwoju zawodowego i osobistego. Psychoterapeuci to grupa, która często uczestniczy w szkoleniach, kursach, konferencjach i innych formach kształcenia w celu poszerzania swoich kompetencji i skutecznego wspierania klientów. Jedną z regularnych form wsparcia i rozwoju, do uczestnictwa w której psychoterapeuci są zobligowani jest superwizja.
Czym jest superwizja?
Superwizja to cykliczne spotkania terapeuty z jego superwizorem, w trakcie których przyglądają się oni/one procesowi psychoterapii danego klienta. Owo przyglądanie się ma pomóc superwizantowi (psychoterapeucie) lepiej zrozumieć swojego klienta, przyjrzeć się procesowi terapii, dostrzec ewentualne blokady w procesie po stronie klienta i/lub psychoterapeuty i zastanowić się wspólnie nad możliwymi ścieżkami dalszej pracy terapeutycznej. Czasem dodatkowym zadaniem superwizji jest uczenie się określonego modelu pracy terapeutycznej.
Nurty superwizji
Tak jak istnieją różne nurty psychoterapii, tak też istnieją różne nurty superwizji. Terapeuci humanistyczni najczęściej korzystają z superwizji humanistycznej, psychodynamiczni z psychodynamicznej itd. Zdarza się również dość często, że terapeuta łączy w swojej pracy z klientami kilka podejść lub stosuje różne narzędzia i modalności terapeutyczne w zależności od potrzeb klienta. Może on wtedy korzystać z superwizji u kilku różnych superwizorów. Bywa też tak, że psychoterapeuta humanistyczno-doświadczeniowy, np. EFT korzysta z superwizji w innym nurcie, aby zobaczyć klienta z innej, nowej perspektywy. Wszystko to ma służyć zarówno terapeucie, jak i klientowi.
Jak wygląda superwizja?
Superwizja może przybierać formę indywidualną lub grupową (zwykle są to małe kilkuosobowe grupy) i zwykle odbywa się raz w miesiącu lub częściej. Terapeuta wybiera sprawę/ trudność/ wątpliwość którą chce się zając, prezentuje go krótko superwizorowi, mówi o swoich potrzebach związanych z danym procesem, a następnie obie osoby, w zależności od modalności i celów superwizji, wspólnie poszukują możliwych źródeł trudności, badają doświadczenie wewnętrzne terapeuty, zastanawiają się nad kolejnymi krokami i narzędziami/interwencjami, które warto zastosować.
Zdarza się, że superwizja jest powiązana z uczeniem się określonego modelu pracy terapeutycznej. Wówczas jej składową jest uczenie się modelu – poznawanie poszczególnych etapów pracy, interwencji, uczenie się rozumienia potrzeb i trudności klienta z perspektywy danego modelu oraz ćwiczenia.
W trakcie superwizji grupowej nie tylko superwizor ale też poszczególni uczestnicy wspierają osobę prezentującą swoją pracę. W superwizji EFT, superwizant prezentuje fragment nagrania sesji (po uzyskaniu pisemnej zgody klienta na nagrywanie sesji psychoterapii) i na jego podstawie analizuje swoją pracę z klientem oraz proces terapii.
Wszyscy uczestnicy superwizji są zobowiązani do zachowania poufności a informacje mogące identyfikować osobę są ograniczane do niezbędnego minimum. W trakcie superwizji grupowej terapeuta jest zobowiązany do rezygnacji z uczestniczenia w superwizji danego klienta jeśli go zna.
Kto może zostać superwizorem?
Superwizorzy to psychoterapeuci z dłuższym stażem zawodowym, którzy zazwyczaj zdobywają dodatkowe kwalifikacji w trakcie krótszych lub dłuższych, czasem kilkuletnich, kursów i szkół superwizorskich. Każdy nurt superwizji ma swoje zasady kształcenia i wymogi związane z uzyskiwaniem certyfikatu superwizora.
Klient rozpoczynający terapię może i powinien pytać swojego terapeutę o to czy się superwizuje, jak często i ewentualnie u kogo. Terapeuta często sam z siebie informuje klientów o swojej superwizji na początku procesu terapii.
W Ośrodku Psychoterapii W Relacji mamy obecnie 3 osoby, które posiadają certyfikat superwizora lub są w trakcie szkolenia i przygotowywania się do jego zdobycia. Więcej informacji o naszych superwizorkach można znaleźć tu: https://www.wrelacji.pl/superwizja1